David Foster Wallace

David Foster Wallace (ur. 21 lutego 1962 w Ithace, zm. 12 września 2008 w Claremont) – amerykański pisarz, autor trzech znanych powieści: ''The Broom of the System'' (1987), ''Infinite Jest'' (1996) i ''The Pale King'' (2012). Po polsku ukazały się dotychczas zbiory opowiadań ''Krótkie wywiady z paskudnymi ludźmi'' (tytuł oryginalny ''Brief Interviews with Hideous Men''), ''Niepamięć. Opowiadania'' (''Oblivion. Stories''), zbiór esejów ''Rzekomo fajna rzecz, której nigdy więcej nie zrobię. Eseje i rozważania'' (''A Supposedly Fun Thing I'll Never Do Again''), oraz jego opus magnum, ''Niewyczerpany Żart'' (''''); wszystkie w tłumaczeniu Jolanty Kozak, a także w 2019 ''Blady Król'', który przetłumaczył Mikołaj Denderski.

Wallace wywodził się ze środowiska akademickiego, oboje rodzice byli wykładowcami, on sam także uczył studentów. Pisał w stylu postmodernistów typu Pynchona i używał mało znanych, „słownikowych” wyrazów. Postaci są często ekscentryczne jak u Johna Irvinga. ''The Broom of the System'' to powieść o codziennych potyczkach z życiem 24-letniej pracownicy centrali telefonicznej. Z kolei 1080-stronicowy ''Niewyczerpany żart'' dzieje się w Bostonie w niedalekiej przyszłości (wobec roku 1996) i porusza szereg tematów dotyczących kultury popularnej, problemów współczesnej cywilizacji, globalizacji, reklamy, ekologii. Tytuł pochodzi z Hamleta. Sztandarowa powieść epoki clintonowskiej.

Wallace popełnił samobójstwo przez powieszenie; od wielu lat cierpiał na depresję. Źródło: Wikipedia