Pierre-Simon Laplace

thumb|Pierre-Simon Laplace Pierre-Simon Laplace (Beaumont-en-Auge, 23 maart 1749 – Parijs, 5 maart 1827) was een Franse wiskundige en astronoom, wiens werk van grote betekenis is geweest voor de ontwikkeling van de wiskundige astronomie en de statistiek. Hij vatte het werk van zijn voorgangers samen en breidde dit in zijn vijfdelige ''Mécanique Céleste'' (Hemelmechanica) (1799-1825) verder uit. Dit baanbrekende werk verving de meer op meetkunde gebaseerde studie van de klassieke mechanica door een meer analytische wiskundige basis, waardoor een breder scala van problemen bestudeerd kon worden. In de statistiek leverde Laplace een belangrijke bijdrage aan de zogenaamde bayesiaanse interpretatie van de waarschijnlijkheidsrekening.

In de wiskunde formuleerde hij de vergelijking van Laplace en was hij de uitvinder van de laplacetransformatie, die men in vele deelgebieden binnen de wiskundige natuurkunde tegenkomt en die veel praktische toepassingen heeft in de signaalanalyse van lineaire systemen. Laplace kan als een de grondleggers van de wiskundige natuurkunde worden gezien. De laplace-operator, die op ruime schaal in de toegepaste wiskunde wordt gebruikt, is naar hem genoemd.

Hij herformuleerde en ontwikkelde de zonnenevelhypothese over de oorsprong van het zonnestelsel, en was een van de eerste wetenschappers die het bestaan van zwarte gaten en de notie van gravitationele instorting postuleerden.

Zeker in Frankrijk, waar hij in het verleden wel werd aangeduid als een ''Franse Newton'' of de ''Newton van Frankrijk'', wordt hij gezien als een van de grootste wetenschappers aller tijden, met een grote natuurlijke wiskundige begaafdheid, groter dan die van zijn tijdgenoten.

In 1806 werd Laplace door Napoleon tot graaf van het Eerste Franse Keizerrijk benoemd. Na de Bourbonrestauratie werd hij in 1817 gepromoveerd tot markies. Door Wikipedia aangeleverd