Jean-Paul Sartre

Jean-Paul Sartre, nado en París o 21 de xuño de 1905 e finado na mesma cidade o 15 de abril de 1980, foi un escritor e filósofo francés, representante da corrente existencialista, cuxa obra e personalidade marcaron a vida intelectual e política de Francia desde 1945. ata finais da década de 1970.

Escritor prolífico, fundador e editor da revista ''Les temps modernes'' (Tempos modernos, en galego) (1945), foi coñecido tanto pola súa obra filosófica e literaria como polos seus compromisos políticos..|groupe=n}}, primeiro en relación co Partido Comunista, despois, na década de 1970, coas correntes de esquerda lenista máis concretamente maoístas.

Intransixente e fiel ás súas ideas, rexeitou sempre tanto as honras como calquera forma de censura; rexeitou notablemente o Premio Nobel de Literatura en 1964. Aínda que fixo unha notable excepción cando aceptou o título de doutor honoris causa da Universidade de Xerusalén en 1976. Negouse a dirixir unha serie de programas de televisión que lle ofreceron, porque requirían un modelo previo, e explicou: «Son demasiado vello para facer exames.» Contribuíu á creación do xornal ''Libération'' (1973), chegando a vendelo el mesmo nas rúas para dar máis publicidade ao seu lanzamento..

Sartre mantivo unha relación aberta coa destacada feminista e tamén filósofa existencialista Simone de Beauvoir. Xuntos, Sartre e de Beauvoir desafiaron as presuntas expectativas sociais e culturais da súa educación, que consideraban burguesa, tanto no estilo de vida como no pensamento. As súas filosofías, aínda que moi próximas, non se poden confundir. Desde 1949 ata a súa morte, mantivo simultaneamente un romance con Michelle Vian, a primeira esposa de Boris Vian, que mecanografaba os seus textos para publicalos na revista ''Les temps modernes''..

Outros intelectuais xogaron para el un papel importante en diferentes etapas da súa vida: Paul Nizan e Raymond Aron, os seus compañeiros durante a etapa na Escola Normal Superior de París; Maurice Merleau-Ponty e Albert Camus nos anos da posguerra, e Benny Lévy (''alias'' Pierre Victor) ao final da súa vida.

Segundo moitos comentaristas e para o propio Sartre, a súa vida foi dividida en dous pola segunda guerra mundial. Podemos distinguir entón dous grandes períodos na obra de Sartre: primeiro un enfoque filosófico teórico centrado na ontoloxía de ''L'Être et le Néant).'' (''O Ser e a Nada'') (1943) ; despois un período máis práctico, onde o autor busca aplicar o seu método exposto na ''Critique de la raison dialectique'' (''Crítica da razón dialéctica'') (1960). Este segundo período do seu traballo influíu fortemente en sociólogos cualitativistas como Erving Goffman.

Jean-Paul Sartre deixa atrás un traballo considerable, en forma de novelas, ensaios, obras de teatro, escritos filosóficos ou biografías. A súa filosofía marcou a posguerra, e é, con Albert Camus, un símbolo do intelectual comprometido. Do mesmo xeito que a este último, en 1957, tamén se lle concedeu o Premio Nobel de Literatura en 1964.

Do seu suposto compromiso coa resistencia en 1941 (compromiso cuestionado pola súa actitude problemática durante a ocupación), ata a súa morte en 1980, Sartre seguiu facendo titulares. De feito, estivo involucrado en moitos asuntos, abrazando ferventemente as causas que considera correctas. Ás veces foi comparado como o Voltaire}} do século XX, Sartre seguio sendo un activista ata o final da súa vida. Veröffentlicht in Wikipedia