Paul Nizan

Paul-Yves Nizan (Tours, 7 februari 1905 – Recques-sur-Hem, 23 mei 1940) was een Frans romanschrijver, essayist, journalist, politicus en filosoof.

Nizan is geboren in Tours, Indre-et-Loire en ging op zijn twaalfde naar de middelbare school in Parijs, waar hij in 1920 bevriend raakte met medeleerling aan het ''Lycée Henri IV'' en aan het ''Lycée Louis-le-Grand'' Jean-Paul Sartre; een vriendschap die van invloed zou zijn op latere werken van Sartre. Beide werden daar aansluitend student aan de École Normale Supérieure, waar Nizan ook een vriendschappelijke band kreeg met Raymond Aron. Na zijn afstuderen schreef hij zich in als lid van de Franse Communistische Partij; veel van zijn werken weerspiegelen zijn politieke overtuigingen, al zegde hij zijn lidmaatschap van die partij op bij het vernemen van het Molotov-Ribbentroppact (1939). Hij kwam om in de Slag om Duinkerke, waarin hij tijdens de Tweede Wereldoorlog vocht tegen het Duitse invasieleger.

Zijn werken bestaan onder meer uit de romans ''Antoine Bloye'' (1933), ''Le Cheval de Troie'' en ''La Conspiration'' (1938) en het essay ''Les Chiens de garde'' (1932) en de novelle ''Aden Arabie'' (1931); toen deze laatste titel in 1960 opnieuw werd gepubliceerd, met een voorwoord van Sartre, vond zij weerklank bij een nieuw publiek. Vooral zijn openingszin ''Ik was twintig. Ik zal niemand in de mond leggen dat dit de beste jaren van je leven zijn.'' (''J'avais vingt ans.'' ''Je ne laisserai personne dire que c'est le plus bel âge de la vie.'') werd een van de meest invloedrijke leuzen tijdens de studentenprotesten van mei '68. Door Wikipedia aangeleverd